Kan kanseri, diğer adıyla lösemi, kan hücrelerinin üretildiği kemik iliğinde gelişen kanser türlerinden biridir. Bu hastalık, vücuttaki lökositlerin (akyuvarlar) kontrol edilemeyecek miktarda çoğalmasıyla karakterizedir. Normalde 1 mm³ kanda 5 milyon kadar eritrosit (alyuvar) ve 4-11 bin arasında lökosit bulunur. Ancak kan kanserinde lökosit sayısı 1 mm³ kanda 1 milyona kadar çıkabilir. Bu durum, vücudun savunma mekanizmasını zayıflatarak diğer kan hücrelerinin işlevini aksatır.

Kan kanserinin belirtileri arasında şunlar bulunur:

Kan kanseri tedavi edilebilir hastalıklar grubuna katılmıştır. Artık, kan kanseri olan çocukların yarısından fazlası iyileşebilmektedir. Kan kanseri tanısı oldukça kolaydır. Yapılacak olan kan sayımı ile akyuvarlarda anormal artış olup olmadığı kolaylıkla anlaşılabilir. Ayrıca kemik iliği başta olmak üzere kan yapıcı dokulardan alınan örnekler ile daha ayrıntılı inceleme yapılabilir. Böylece kan kanserinin tipi belirlenebilir.

Kan kanserinin tedavisindeki amaç, kanda mevcut olan akyuvarların sayısını azaltmaktır. Bunun için cerrahi uygulanamayacağından dolayı tedavinin temeli kanser ilaçlarının kullanılmasıdır. Tedavi yöntemleri şunlardır:

Kemik iliği nakli, özellikle ölümcül ve akut kan kanseri tiplerinde uygulanır. Bu işlem yapılırken kemik iliğinde bulunan kanserli hücreler yok edilir ve daha sonra sağlıklı kemik iliği nakledilir. Bu yeni ilik, doku uyuşmazlığı olmazsa sağlıklı akyuvar hücrelerini üretir. Bütün organ ve doku nakillerinde olduğu gibi, hasta ve kemik iliği veren arasında doku uyuşması gerekir. Eğer uyuşmazsa kan kanseri hastasının vücudu bunu yabancı madde olarak algılar ve yok etmeye çalışır. Bu sorun, özellikle yaşlılarda sık görüldüğünden 50 yaşından sonra kemik iliği nakli pek yapılmaz.

Günümüzde her 3 kan kanseri hastasından birine uygun bir verici bulunabilir. Kan kanseri olan hastalarda bağışıklık sistemi yeni hücrelere çok şiddetli tepki verdiğinden, bunu önlemeye yönelik çalışmalar devam etmektedir. Bilim adamları, kemik iliği verecek kişilerin hücrelerini ayırarak bağışıklık sisteminin tepkisini engelleyebileceğini düşünmektedirler. Ancak bu araştırmalar daha uzun zaman alacağa benzemektedir.